ZWROT KOSZTÓW POSTĘPOWANIA

Przepis art. 102 KPC ma charakter wyjątkowy, stanowi odstępstwo od zasady odpowiedzialności za wynik sprawy będącej osnową systemu orzekania o kosztach procesu. Zgodnie z tym przepisem sąd może zasądzić od strony przegrywającej tylko część kosztów albo nie obciążać jej w ogóle kosztami, gdy zachodzi wypadek szczególnie uzasadniony. Treść art. 102 KPC może znajdować zastosowanie jedynie w przypadkach szczególnie uzasadnionych. Przypadki te nie zostały przez ustawodawcę skonkretyzowane, jednakże jak podkreśla się w orzecznictwie przyjąć należy, że zachodzą one w szczególności, gdy sprawa ma wątpliwy i dyskusyjny charakter, dochodzone przez powoda roszczenie wynika z niejasno sformułowanych przepisów, strona przegrywająca znajduje się w wyjątkowo trudnej sytuacji majątkowej, a jednocześnie wytaczając powództwo była subiektywnie przeświadczona o słuszności dochodzonego roszczenia. Przyczyny pozwalające na przyjęcie przypadku szczególnie uzasadnionego mogą odnosić się zarówno do okoliczności powstałych w toku samego procesu, jak też poza nim. Co znamienne zawsze jednak powinny być postrzegane przez pryzmat zasad współżycia społecznego - wyrok I ACa 22/20 wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 22 kwietnia 2022r. (źródło Legalis)

Pomimo wyjątkowości tego zapisu ustawowego zdarza się w sprawach o odszkodowanie lub zadośćuczynienie, gdzie strona jest reprezentowana przez zawodowego pełnomocnika, że sądy powszechne  - w mojej ocenie - nadużywają możliwości nie obciążania strony przegrywającej kosztami postępowania sądowego, zamiast stosować regułę ogólną (strona przegrywająca ponosi koszty procesu) lub względnie obciążać ją w mniejszym zakresie.

Jakub Piotr Przymęcki - radca prawny